Ik ben van mening dat de in-flight maaltijden van Trundle Air heroverweging verdienen. Ik zal de twee belangrijkste redenen die mij zijn aangereikt ter ondersteuning van deze conclusie omschrijven en evalueren en laten zien waarom een belangrijk bezwaar dat is aangedragen niet steekhoudend is.

De eerste reden betreft het financiële risico van het gebruik van de magnetron aan boord van een vliegtuig, een werkwijze die door Trundle Air wordt gehanteerd. Het in een vliegtuig opwarmen van voedsel in een magnetron kan een explosie tot gevolg hebben, aangezien voedsel dat bestemd is voor grote hoogten volgens Damien Bently, chief safety officer van een internationale luchtvaartmaatschappij op speciale wijze dient te worden verpakt. Damien is een deskundige die hierbij spreekt over zijn eigen vakgebied, dus zouden we zowel de bewering moeten accepteren dat er een speciale verpakking vereist is als de bewering dat er een kans op magnetrongerelateerde explosies in vliegtuigen bestaat.

Ik zal nu de mogelijkheid onderzoeken dat een magnetronexplosie een financiële ramp zou betekenen voor Trundle Air. Dit zou het geval zijn omdat het hoofdtoestel van Trundle Air door een voedselgerelateerde explosie wekenlang aan de grond zou komen te staan en het vervangingstoestel theoretisch 75% minder capaciteit heeft – bij deze redenering wordt er dus vanuit gegaan dat een afname van de theoretische capaciteit met 75% in financieel opzicht rampzalig zou zijn. Bill Pilsner, de piloot en CEO van Trundle Air, is de bron van de informatie dat het vliegtuig wekenlang aan de grond zou komen te staan en hij verkeert in een positie dat hij kennis heeft van dergelijke zaken, dus aanvaard ik die bewering. Bill Pilsner is tevens de bron van de gegevens die de bewering ondersteunen dat het vervangingstoestel een 75% lagere capaciteit heeft. Nogmaals, hij is bekend met beide vliegtuigen en ik heb geen redenen om de capaciteitssituatie zoals hij die schetst in twijfel te trekken, dus aanvaard ik die bewering.

De aanname dat een daling van de theoretische vervoerscapaciteit van Trundle Air met 75% financieel rampzalig zou zijn is problematischer, aangezien het bezwaar is aangevoerd dat Trundle Air in de praktijk meestal al vliegt met een bezetting van 25%. Vic Parkes, de buurman van Pilsner is de bron van deze informatie. Hiervoor is geen onderzoek door een deskundige vereist: het zou namelijk al duidelijk worden door te kijken of er een of vier reizigers in het vliegtuig stappen. Dit bezwaar vormt een sterke tegenwerping, aangezien het direct relevant is voor het onderwerp in kwestie. Dit in aanmerking genomen wijs ik de bewering af dat een daling van de vervoerscapaciteit met 75% een financiële ramp zou betekenen.

Aangezien ik die bewering afwijs, wijs ik eveneens de redenering af dat een magnetronexplosie een financiële ramp zou betekenen voor Trundle Air. Als gevolg daarvan wijs ik de bezorgdheid af dat een magnetrongerelateerde explosie financiële risico’s met zich mee kan brengen. Er wordt geen ondersteuning geboden voor de bewering dat de door Trundle Air aangeboden in-flight catering heroverweging verdient.

De tweede reden waarom de in-flight catering van Trundle Air heroverweging verdient is het feit dat er vreselijk voedsel wordt geserveerd, aangezien de vulling van de broodjes ronduit smerig is. Voorbeelden van deze smerige vullingen zijn ‘Mile High’ (sultana, ei & mayonaise), ‘Aviator’s Fuel’ (ham & marmelade) en ‘Skydiver’ (tonijn, ui & honing). Ik aanvaard dat dit verschrikkelijke combinaties zijn, omdat de ingrediënten niet goed bij elkaar passen. Dit in aanmerking genomen accepteer ik dat de broodjes smerig zijn en dus dat het voedsel dat Trundle Air serveert vreselijk is. Dit is een sterke reden ter ondersteuning van de mening dat de in-flight maaltijden van Trundle Air heroverweging verdienen, aangezien het niet moeilijk of duur zou zijn om smakelijkere broodjes te serveren door de combinatie van gebruikte ingrediënten te wijzigen.

Bij het onderzoeken van de vraag of de in-flight maaltijden van Trundle Air heroverweging verdienen is het bezwaar geopperd dat het tijdverspilling zou zijn. Dit zou zo zijn omdat het hoofdtoestel van Trundle Air– een Beechcraft Bonanza – volgens plaatselijke complottheoreticus Iris Gilvrey nog maar een kort leven beschoren is. Hierbij wordt verondersteld dat het verspilling van tijd zou zijn de in-flight catering voor een vliegtuig dat niet lang meer in de lucht zal zijn te heroverwegen.

De Beechcraft Bonanza zou ten dode zijn opgeschreven aangezien een aantal beroemdheden bij een ongeluk met een Beechcraft Bonanza om het leven is gekomen. Voorbeelden van beroemdheden die bij een dergelijk ongeval zijn omgekomen zijn de musici Buddy Holly, Ritchie Valens, The Big Bopper en Ozzy Osbourne’s gitarist Randy Rhoads. Ik accepteer dit voorbeeld, aangezien deze mensen inderdaad bij een Bonanza-ongeval om het leven zijn gekomen: Buddy Holly, Ritchie Valens en The Big Bopper stierven samen in 1959 toen hun Bonanza in een sneeuwstorm neerstortte en Randy Rhoads overleed in 1982 toen een poging om over een toerbus heen te scheren heel erg verkeerd afliep.

Deze redenering veronderstelt echter dat het omkomen van een aantal beroemdheden bij een ongeluk met eenzelfde type vliegtuig er bewijs voor is dat dat vliegtuig tot de ondergang gedoemd is. Ik wijs deze aanname af, aangezien het belang hiervan wordt overdreven: deze musici stierven bij slechts twee ongevallen en het was gewoon toeval dat het in beide gevallen om een Bonanza ging – er zijn in de afgelopen vijftig jaar meer dan 17.000 Bonanza’s gemaakt, die als kleine vliegtuigen een goede reputatie genieten. Aangezien de aanname niet steekhoudend is, wijs ik de bewering af dat Bonanza’s tot de ondergang gedoemd zijn en wijs ik eveneens het bezwaar af dat het tijdverspilling zou zijn om over te gaan tot heroverweging van de in-flight maaltijden van Trundle Air.